PROLOG.

Chyba każdy zastanawia się co jest po śmierci.
Niebo, piekło, czyściec, reinkarnacja i inne gówna, które wymyślają ludzie by jakoś zmniejszyć swój strach przed śmiercią.
Wyobrażano sobie wieczny spokój, szczęście i chmurki z waty cukrowej.
Oczywiście, też bym tak chciała, ale zostałam zamknięta w moim własnym piekle.
Nie ma nawet seansu zadawać sobie pytania "dlaczego". Stało się, moja szansa się skończyła, jestem skazana na to całe gówno.
Światła samochodu, myśl o Leo, ciemność. Potem zawsze jestem tylko obserwatorem, ale to chyba jest najgorsze. Widzieć płacz najniższych, śmierć ukochanego i czuć jeszcze większy ból psychiczny.
I tak w kółko i w kółko.
Nienawidzę Charlie.
Ostatnie czego bym chciała przed śmiercią to,to, żeby byli szczęśliwi, nic więcej, tylko tyle.
Jak on mógł zostawić Leo?
Nienawidzę go.
****
Kiwaliśmy się z lewej na prawej, z prawej na lewą...
Leondre próbował podstawić mi nogę, a ja śmiałam się, bo słabo mu to wychodziło.
Odgarnęłam włosy, które przez szalik owinięty na mojej twarzy wpadały mi w oczy. Kątem oka zauważyłam światła samochodu po mojej prawej i pierwszą myślą był Leondre. Bez zastanowienia odepchnęłam go, potem był pisk opon i niewyobrażalny ból.
Ból był prawdziwy. Nigdy nie był.
Potrafiłam się ruszyć, potrafiłam krzyczeć. Ból był okropny.
~~~~~~~~~~~
SIEMSOOOON!
Jestem podekscytowana jak cholera.
Dobra, więc to obiecana, druga część 'Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało' (<------------odsyłam tych co nie czytali).
Kończąc mój pierwszy blog nie myślałam, że kiedykolwiek to kontynuuje, ale wpadł pomysł i jest.
Nie wiem co jeszcze napisać xd po prostu mam nadzieję, że wam się spodoba i was nie zawiodę
A i blog wygląda tak , a nie inaczej, bo nie potrafię bawić się tą całą grafiką. Spokojnie, mam nadzieję, że niedługo będzie to fajniej wyglądało.
Kocham mocno
-Kate xx